AKTUALNOŚCI, strona 4:

Spotkania z dziećmi w bibliotece :) 

zapraszamy grupy zorganizowane do kontaktu :)

W piątkowe popołudnie otworzyliśmy wystawę pt. „Współpraca militarna polsko-amerykańska w XXI wieku” st. chor. sztab. w st. spocz. Jerzego Dąbrowskiego.

Pan Jerzy od 1976 roku zaczął swoją służbę wojskową. Do 2001 roku pełnił służbę w sztabie Brygady Rakietowej OP Gryfice. Był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany m. in. Brązowym Krzyżem Zasługi. Pan Jerzy do dziś związany jest ze środowiskiem, czynnie działa w Zarządzie Koła nr 24 ZŻWP w Gryficach. Jest to już jego druga wystawa w nowogardzkiej bibliotece.

Tym razem wystawa została poświęcona współpracy polsko-amerykańskiej. Można tu spotkać medale, odznaczenia, ale także inne pamiątki np. czapkę amerykańskiego kapelana wojskowego czy dywan do modłów muzułmańskich.

Autor wystawy podczas jej otwarcia został odznaczony przez Dyrektor Biblioteki Anetę Wysoszyńską oraz Burmistrza Nowogardu Roberta Czaplę Rycerskim Medalem Przyjaźni za wieloletnią i wzorową współpracę.

Wystawa jest dostępna do 13 stycznia 2024 r.

Andrzejki - historia, tradycja i zwyczaje andrzejkowe

Historia andrzejek sięga starożytności, choć w polskiej literaturze po raz pierwszy andrzejki zostały opisane w XVI wieku. Wieczór wróżb przypada w nocy z 29 na 30 listopada, w wigilię św. Andrzeja. Andrzejki to ostatni przed adwentem wieczór, w którym można było organizować huczne imprezy. Najbardziej znaną andrzejkową tradycją są wróżby andrzejkowe, których zwyczaj prawdopodobnie sięga starożytnej Grecji.

Historia andrzejek w Polsce

Najprawdopodobniej andrzejki jako zwyczajowy wieczór wróżb w Polsce pojawił się w wieku XV, gdy duchowieństwo zaczęło tracić swoją dominację u schyłku średniowiecza.W polskiej literaturze po raz pierwszy wspomniane zostały przez satyryka Marcina Bielskiego. Jego moralitet „Komedyja Justyna i Konstancyjej” uważany jest za jeden z najważniejszych polskich moralitetów doby renesansu. Utwór został wydany w 1557 roku w Krakowie przez Macieja Wierzbiętę. Andrzejki znane jako jędrzejki lub jędrzejówki odprawiano w przeddzień św. Andrzeja, w nocy z 29 na 30 listopada. Dlaczego akurat wtedy? Przypuszcza się, że wg wierzeń pogańskich to właśnie w okresie przedadwentowym na ziemi miały pojawiać się pozaziemskie istoty, zjawy, dusze zmarłych. Ich obecność miała wzmacniać siłę wróżb, które traktowano wtedy bardzo poważnie.

Andrzejki i katarzynki

Wróżby andrzejkowe miały początkowo charakter wyłącznie matrymonialny. Traktowane były niezwykle poważnie, niczym wyrocznia w sprawach sercowych. Wróżono indywidualnie, w odosobnieniu i mogły robić to wyłącznie kobiety. Później wróżby andrzejkowe przybrały charakter obrzędu, w którym licznie gromadziły się panny na wydaniu. Wciąż jednak wróżyć nie mogli mężczyźni. Ci mieli swój męski odpowiednik święta - katarzynki, które obchodzono w wigilię św. Katarzyny Aleksandryjskiej, w nocy z 24 na 25 listopada. Wróżyli kawalerowie liczący na dobry ożenek.

Dawne wróżby andrzejkowe

Tradycyjną wróżbą andrzejkową, która przetrwała do dziś jest lanie wosku, czyli ceromancja. Wzory, jakie tworzył zastygający w zimnej wodzie wosk, były interpretowane pod kątem podobieństwa do sylwetki przyszłego męża lub akcesoriów związanych z wykonywanym przez niego zawodem. Na Kujawach i w Małopolsce panny ustawiały się w okręgu, a do środka wpuszczały gąsiora z przewiązanymi chustką oczami. Ta, do której ptak podszedł jako pierwszy, pierwsza miała wyjść za mąż. Na Mazowszu pieczono placki i kładziono na ławie, by później nakarmić nimi psa. Ta, której placek został zjedzony jako pierwszy, miała spotkać ukochanego. Wierzono również, że w wigilię św. Andrzeja znaczenie ma także to, z której strony usłyszy się szczekanie psa. To właśnie stamtąd miał pochodzić przyszły mąż. Z kolei obieranie jabłka i rzucenie za siebie, przez lewe ramię, jak najdłuższej skórki, miało pokazać literę, na jaką zaczynać będzie się imię przyszłego męża. Oprócz wróżb stosowano także różne zabiegi magiczne, które miały sprawić, że wkrótce panna wyjdzie za mąż. W tym celu dziewczęta wychodziły na skraj pola i wysiewały nasiona lnu i konopi na polu lub w garnku, a następnie zagrabiały je męskimi spodniami. Ścisły post i gorliwe modlitwy do św. Andrzeja miały sprawić, że we śnie ukaże się przyszły ukochany. Panny ucinały także gałązki wiśni lub czereśni i oczekiwały do wigilii Bożego Narodzenia. Jeśli zakwitły - zwiastowało to rychłe zamążpójście. (tekst Polki.pl)

W czwartkowy wieczór gościliśmy w bibliotece Nieformalną Grupę Teatralną "Razem" działającą przy Gminnym Centrum Kultury w Przybiernowie, którego dyrektorem jest Nowogardzianin - Pan Marcin Simiński. Spektakl pt. "Kot, Lis i inni..." w reżyserii Pani Elżbiety Kisielińskiej - Baranowskiej zgromadził ogromną publiczność. Ta niezwykła grupa pasjonatów zapewniła nam dobre humory ☺️ Dziękujemy całej ekipie za tak wspaniały występ!